20 listopada 869 r. lub 870 r. zmarł Edmund Męczennik, król Anglii Wschodniej.
Król Edmund był chrześcijańskim królem Anglii Wschodniej od około 855 r. do swojej męczeńskiej śmierci w 869 lub 870 r. "Kronika Anglosaska" podaje, że Wikingowie przybyli do Wschodniej Anglii w 866 r. Wielką Armią Pogan dowodziło trzech braci: Ivar Bez Kości, Halfdan Ragnarsson i Ubbe Ragnarsson, synowie na wpółlegendarnego Ragnara Lodbroka. Edmund kupił pokój dzięki podarkom w postaci koni i poganie z północy odeszli. Jednak Wikingowie powrócili w 869 r. i wypowiedzieli wojnę Edmundowi. Zgodnie z już przyjętą praktyką, zajęli dogodną do obrony bazę w Thetford, gdzie przezimowali. Na początku nowego roku król Edmund poprowadził kontratak, ale został pokonany prawdopodobnie w bitwie pod Thetford. Uciekł z pola bitwy, ale później został schwytany, wzięty do niewoli i, według jednej z wersji opisu zdarzeń, natychmiast zabity, a według innej złożony w ofierze Odynowi.
XII wieczne przedstawienie męczeńskiej śmierci króla Edmunda, króla Anglii Wschodniej
Późniejsze relacje hagiograficzne przedstawiają króla w wyidealizowanym świetle i opisują jego męczeńską śmierć w obronie wiary chrześcijańskiej. Zgodnie z opisem "Passio sancti Eadmundi" autorstwa Abbona z Fleury, król po pojmaniu przez Wikingów miał możliwość porzucenia wiary chrześcijańskiej i rządzenia jako marionetkowy król lub też zginąć. Edmund postanowił pozostać wierny swojej wierze w Chrystusa. Został przywiązany do drzewa (zgodnie z przyjętą tradycją w Hoxne, chociaż nowsze badania wskazują na Bradfield St Clare) a następnie przebity strzałami i na końcu odcięto mu głowę.
Jego zwolennicy odzyskali ciało i znaleźli jego głowę strzeżoną przez wilka. Edmund został pochowany blisko miejsca swojej męczeńskiej śmierci, ale ostatecznie jego ciało zostało przeniesione do Bedericesworth (obecnie zwane na cześć króla Bury St Edmunds). Ciało króla zostało przeniesione do Londynu w 1010 r. a to ze względu na niebezpieczeństwo duńskich najazdów, ale w 1013 r. powróciło do Bury St Edmunds. 20 lat po śmierci króla-męczennika król Alfred Wielki ustanowił Edmunda świętym za jego wiarę, lojalność i odwagę. Kult św. Edmunda rozprzestrzenił się na cały kraj, a rzeźby lub obrazy przedstawiające jego życie i śmierć są szeroko rozpowszechnione od Wells i Tewkesbury na południu po Pickering w Yorkshire, a wiele kościołów parafialnych jest poświęconych jego pamięci.
Ruiuny kościoła opackiego w Bury St Edmunds
Wraz ze śmiercią Edmunda Męczennika przestało istnieć Królestwo Anglii Wschodniej jako niezależne królestwo anglosaskie. Wikingowie we Wschodniej Anglii ustanowili swoich marionetkowych królów: Oswalda i Æthelreda II, którzy prawdopodobnie panowali wspólnie. Duńczycy przejęli władzę nad szerokim pasem ziem biegnących od Yorku na północy niemal po ujście Tamizy na południu. Należy przy tej okazji wspomnieć, że po zwycięstwie i zabójstwie Edmunda Męczennika ze źródeł znika Ivar bez Kości. Nie wiem co się wydarzyło ale jest wielce prawdopodobne, że w tym okresie zmarł. Halfdan Ragnarsson samotnie przewodził kolejnej kampanii, tym razem przeciwko Esseksowi a było to na przełomie lata i jesieni 870 r.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz