W VI w. potomkowie Chlodwiga I nadal przestrzegali starego germańskiego zwyczaju, zgodnie z którym po śmierci króla jego królestwo dzielono między jego synów. Możemy się domyślać konsekwencji takich praktyk: chęć powiększenia swojej domeny, zazdrość, ambicja, pragnienie władzy, chciwość, poczucie krzywdy w momencie podziału, upadek spadkobierców króla.
Z tej bratobójczej walki między Merowingami korzystali wielcy możni zwani „leudes”. Aby odnieść zwycięstwo nad rywalami, królowie z rodu Merowingów nie wahali się wezwać możnych panów ze swojej świty, by chwycili za broń przeciwko swoim przeciwnikom. Ci wysoko urodzeni dygnitarze dworów królewskich lub „leudes”, jak ich nazywano, stali się w ciągu lat niezwykle potężni i bardzo wymagający. Za swoje usług żądali pieniędzy, tytułów i cesji ogromnych terytoriów.
W 567 r. po śmierci króla Chariberta I, jego królestwo zostało podzielone między jego trzech braci: Guntrama, Sigiberta I i Chilperyka I. Po zabójstwach w 575 r. Sigiberta I i w 584 r. Chilperyka I, królowie Guntram i Chilperyk II, dowiedziawszy się, że spiskują przeciwko nim „leudes”, postanowili spotkać się w obecności królowej Brunhildy, wdowy po Sigibercie I.
W listopadzie 587 r. król Austrazji Childebert II, w towarzystwie swojej matki, królowej Brunhildy i siostry Chlodosindy (Chlodoswinthy), a także swojej żony Faileuby i doradcy biskupa Trewiru Magneryka, udał się na spotkanie ze swoim stryjem królem Burgundii Guntramem do miejscowości Andelot (dziś Andelot-Blancheville). Celem spotkania było zawarcie pokoju między Austrazją a Burgundią oraz ukaranie wielkich możnych "leudes" wspierających roszczenia Gundowalda do tronu, podającego się za syna Chlotara I.
Strony wymieniły więźniów: Austrazyjczycy dostarczyli Burgundczykom księcia Guntrama Bosona, którego król Guntram natychmiast osądził i skazał na śmierć, a Burgundczycy przekazali Austrazyjczykom patrycjusza Prowansji Dynamiusza i księcia Szampanii Lupusa, których Childebert II zgodził się wyjąć z pod swojej władzy. Obaj królowie wynegocjowali pakt, który doprowadził do zawarcia traktatu w Andelot, datowanego na piątek 28 listopada 587 r. Zawarto go w obecności wielu biskupów i wielkich świeckich możnych panów z obu królestw.
Traktat ten zapewnił wieczny pokój między Austrazją i Burgundią i uznał władzę Guntrama w Châteaudun, Vendôme i zamkach regionu Chartres i Étampes. Childebert II uzyskał uznanie swojej władzy, z wyjątkiem księstwa Dentelin, w posiadłościach swojego ojca Sigeberta I takich jak: Meaux, Tours, Poitiers, Avranches, Aire-sur-Adour, Couserans, Labourd i Albi. Ponadto otrzymał 2/3 Senlis z opcją wykupienia pozostałej 1/3 części, należącej do Guntrama, w zamian za posiadłości położone w Ressons, niedaleko Oise.
Podział królestwa Merowingów w 587 r.
Traktat z Andelot to również układ o przeżycie zawarty między Guntramem a Childebertem II; umowa głosiła, że ten z królów, który przeżyje drugiego, będzie po nim dziedziczył. Guntram uznał swojego bratanka za swego następcę.
W zamian Childebert II zobowiązał się chronić księżniczkę Klotyldę, córkę króla Guntrama, po jego śmierci. Jeśli Childebert II umarłby pierwszy, Guntram zobowiązał się chronić jego synów książąt Teudeberta II i Teuderyka II, jego matkę królową Brunhildę, siostrę króla, księżniczkę Chlodosindę i królową Faileubę. Tym samym Guntram zgodził się uznać książąt Teudeberta II i Teuderyka II spadkobiercami królestwa Austrazji i Burgundii.
Tekst oficjalnie uznawał władzę Brunhildy jako królowej, poprzez wymienienie jej imienia w nagłówku traktatu. Brunhilda zażądała posagu, który król Chilperyk I ustanowił w Akwitanii dla swojej żony Galswinty a jej siostry. Guntram przekazał jej Cahors chociaż Brunhildzie potwierdzono, że powinny do niej również należeć: Bordeaux, Limoges, Béarn i Bigorre, które traktatem zostały w dożywotnie zarządzanie przyznane Gutramowi. Guntram uznał prawo Brunhildy do obrony oraz roszczenia do "morgengabe" jej zamordowanej siostry Galswinty.
Chlodosinda, Faileuba i Klotylda otrzymały gwarancję swoich pensji i majątku w przypadku śmierci któregoś z królów z dynastii Merowingów.
Dawni wasale Sigeberta I musieli przysiąść wierność Childebertowi II, a przyjmowanie zbiegów było zabronione. Niemniej jednak tekst zapewniał swobodny przepływ podróżnych i kupców między dwoma królestwami. Strony zastrzegły również, że dary przekazane przez królów zachowują ważność pomimo podziału terytorialnego. Dwaj królowie i królowa przysięgli dotrzymać układu, wymienili podarunki i pocałowali się na znak pokoju.
Kiedy 28 marca 592 r. w Chalon-sur-Saône zmarł król Burgundii Guntram, jego bratanek Childebert II odziedziczył koronę burgundzką zgodnie z planem, a jego matka Brunhilda stała się faktyczną władczynią Austrazji i Burgundii.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz