Śmierć Karola II Łysego cesarza rzymskiego, króla zachodniofrankijskiego i Italii

 

6 październik 877 r. w Avrieux niedaleko Modane zmarł Karol II Łysy cesarz rzymski, król zachodniofrankijski i Italii.

 

Karol II Łysy cesarz rzymski, król zachodniofrankijski i Italii

 

Cesarz Karol II Łysy udał się do Włoch, aby wesprzeć papieża Jana VIII w jego walce z najazdami Saracenów, ale został zmuszony do powrotu do Francji, aby odeprzeć najazd swojego bratanka Karlomana, syna Ludwika II Niemieckiego. W drodze do Italii między 14 a 16 czerwca 877 r. cesarz zatwierdził Kapitularz z Quierzy, który prawnie ustalał i usankcjonował dziedziczność urzędu hrabiego - zasadę która był faktem od dziesięcioleci i była jedną z podstaw prawnych przyszłego feudalizmu. W kapitularzu tym czytamy:

"Gdyby w tym królestwie zmarł hrabia, którego syn przebywa na naszym dworze, syn nasz wraz z innymi naszymi wasalami wyznaczy spośród najbardziej zaufanych i bliskich tego hrabiego osoby mającej wraz z ministeriałami owego hrabstwo i z biskupem, w którego diecezji znajduje się to hrabstwo, troszczyć się o nie, dopóki nam nie doniosą, abyśmy bawiącego przy nas syna zmarłego obdarzyli jego godnością. Gdyby zaś syn zmarłego był jeszcze dzieckiem, wówczas syn ten wraz z ministeriałami hrabstwa i biskupem, w którym diecezji się znajduje, mają zarządzać hrabstwem, dopóki nie dotrze do nas wiadomość o śmierci wspomnianego hrabiego i synowi nie przekażemy piastowanej przez niego godności". 

Ważnym dokumentem dla kształtowania się społeczeństwa feudalnego był również kapitularz z Meerssen z 847 r., który został wydany przez Karola II Łysego. Czytamy w nim:

"Wolą naszą jest, aby w naszym królestwie każdy wolny człowiek miał seniora w naszej osobie lub w naszych wasalach. 

Nakazujemy również, aby żaden człowiek bez słusznej przyczyny nie porzucał swego seniora oraz aby żaden inny nie przyjmował go poza wypadkami objętymi zwyczajem istniejącym za czasów naszych przodków". 

 

 Karol II Łysy cesarz rzymski, król zachodniofrankijski i Italii

 

W drodze powrotnej do Francji cesarz zachorował na zapalenie opłucnej, schronił się w Aussois i zmarł w następstwie tej choroby 6 października 877 r. we wsi Brios, obecnie zwanej Avrieux, u podnóża Mont-Cenis. Bardzo szybko rozpowszechniła się plotka, która mówiła, że Zédécias (Zédéchias), jeden z cesarskich lekarzy pochodzenia żydowskiego otruł władcę, przy współudziale cesarzowej Richildy. Prawdopodobnie cesarz zmarł na jakąś ostrą odmianę dyzenterii, ponieważ jego ciało śmierdziało tak bardzo, że trzeba było go pochować na długo wcześniej, niż jego orszak dotarł do Saint-Denis. 

 

 Zasięg terytorialny państwa Karola II Łysego w 876 r. (kolor pomarańczowy)