Po pięciu miesiącach oblężenia 28 września 1238 r. podpisano akt kapitulacji Walencji.
Akt kapitulacji Walencji został wynegocjowany bezpośrednio przez króla Aragonii Jakuba I Zwycięskiego i jego żonę królową Jolantę węgierską z Abu-I-Hamlekiem bratankiem króla Taifatu Walencji Zayyana ibn Mardanisza. Porozumienie zostało wypracowano dzięki dwukrotnemu spotkaniu stron konfliktu.
Pierwsze spotkanie odbyło się 22 września. Obie strony wymieniły się swoimi uwagami i zarzutami wobec drugiej strony. Wyrzucono sobie wzajemną wrogość i najazdy na ziemie przeciwnika. Jakub I Zdobywca poinformował Abu-I-Hamleka, że nie odstąpi od oblężenia miasta i zaoferował mu, aby miasto się poddało a w zamian pozwoli odejść ze swoim dobytkiem tym mieszkańcom Walencji, którzy będą chcieli je opuścić. Ta polityka króla kolidowała z nastawieniem dużej części jego żołnierzy i możnych panów aragońskich, których celem było zdobycie miasta siłą i złupienie wszystkiego co się dało. Świadom tego Abu-I-Hamlek wrócił do Walencji, aby przedstawić wujowi Zayyanowi królewską ofertę kapitulacji.
25 września doszło do drugiego spotkania Jakuba I z Abu-I-Hamlekiem, który przekazał decyzję swojego wuja. Zayyan widząc, że miasto nie wytrzymuje dłużej ataków sił chrześcijańskich, zdecydował się poddać miasto i przekazać je Jakubowi. Jednak, aby do tego doszło, król Aragonii musiał spełnić dwa warunki: wszyscy mieszkańcy miasta mogli zabrać ze sobą cały swój dobytek, nikt ich nie może przeszukiwać ani nie dopuszczać się czynów nikczemnych, a Jakub miał zapewnić im wszystkim bezpieczeństwo, tak aby mogli odejść do Cullera.
Król Jakub po wysłuchaniu oferty powiedział Abu-I-Hamlekowi, że musi skonsultować tą propozycję z królową Jolantą węgierską, ponieważ tylko ona była świadoma tych negocjacji. Maur zostawił parę królewską samą. Po naradzie między Jakubem i Jolantą, król udzielił Saracenowi odpowiedzi. Para królewska przystała na warunki Zayyana, a Abu-I-Hamlek z radością przyjął osiągnięte porozumienie. Ustalono, że miasto musi skapitulować za 5 dni, a nie jak chcą muzułmanie po 10 dniach. Wynikało to z tego, że rycerstwo aragońskie parło do szturmu.
Król Jakub musiał teraz poinformować dowódców swojej armii o zawartym porozumieniu. Możni panowie i rycerstwo nie przyjęło z radością decyzji króla, tylko arcybiskup Narbonne i pozostali obecni biskupi poparli i pochwalili króla za zawarty układ. Następnego dnia, 26 września, na wieży w Walencji zawisł sztandar króla Aragonii.
28 września 1238 r. w Ruzafie Jakub I i Zayyan ibn Mardanisz podpisali akt kapitulacji i przejęcia miasta przez Aragonię. Król obiecał również Zayyanowi 7-letni rozejm, który był rozszerzony również na wasali Jakuba.
Następnie 9 października 1238 r. Jakub I Zdobywca triumfalnie wjechał do Walencji.
Triumfalny wjazd króla Aragonii Jakuba I Zdobywcy do Walencji
Poniżej oryginalny tekst kapitulacji.
"Nos, Jacobus, Dei gratia rex Aragonum et regni Maioricarum, et comes Barchinone et Urgelli, et dominus Montispesulani, promittimus vobis Çayen, regi neto regis Lupi, et filio de Modef, quod vos et omnes mauri, tam viri quam mulieres, qui exire voluerint de Valencia, vadant et exeant salvi et securi cum suis armis et cum tota sua ropa mobili, quam ducere voluerint et portare secum in nostra fide et in nostro guidatico; et ab hac die præsenti quod sint extra civitatem usque ad vigenti dies elapsos continue. Præterea volumus et concedimus, quod omnes illi mauri, qui remanere voluerint in termino Valenciæ, remaneant in nostra fide, salvi et securi et quod componant cum dominis, qui hereditates tenuerint. Item assecuramus et damus vobis firmas treguas per nos et omnes nostros vassallos, quod hinc ad septem annos damnum, malum vel guerram non faciemus per terram nec per mare, nec fieri permittamus in Deniam, nec in Culleram, nec in suis terminis. Et si faceret forte aliquis de vassallis et hominibus nostris, faciemus illud emendare integre, secundum quantitatem eiusdem maleficii.
Et pro hiis omnibus firmiter attendendis, complendis, et observandis, nos in propria persona iuramus et facimus iurare dominum Ferrandum Infantem Aragonum, patruum nostrum, et domnum Nunionem Sancii, consanguinem nostrum, et domnum Petrum Cornelii maioremdomus Aragonum, et domnum Petrum Ferrandi de Açagra, et domnum Garciam Romei, et domnum Rodericum de Liçana, et domnum Artallum de Luna, et domnum Berengarium de Entença, et G. de Entença, et domnum Atorella, et domnum Assalitum de Gudal, et domnum Furtunii Aznariz, et domnum Blascum Maça, et Rogerium comitem Pallariensem, et Guillelmum de MonteCathano, et Raimundum Berengarium de Ager, et Guillelmum. de Cervilione, et Berengarium de Eril, et Raimundum Guillelmum de Odena, et Petrum de Queralt, et Guillelmum de Sancto Vincencio. Item nos Petrus Dei gratia Narbononensis et Petrus Terrachonenesis archiepiscopi, et nos Berengarius Barchinonensis Bernardus Cesaugustanus, Vitalis Oscensis Garcia Tirassonensis Eximinus Sogobricensis Poncius Dertusensis, et Bernardus Vicensis episcopi promittimus quod hæc omnia supradicta faciemus atendi et attendemus, quantum in nobis fuerit et poterimus bona fide. Et ego Çayen rex prædictus promitto vobis Iacobo, Dei gracia regi Aragonum, quod tradam et reddam vobis omnia castra et villas, quæ sunt et teneo citra Xuchar infra prædictos scilicet viginti dies, abstractis et retentis mihi illis duobus castris, Denia scilicet et Cullera.
Datum in Ruçaffa, in obsidione Valencie, IV kalendas octobris, era millessima ducentessima septuagessima sexta.
Sig+num Guilelmi Scribe qui, mandato domini regis pro domino Berengario, Barchinonensi episcopo, cancellario suo, hanc cartam scripsit loco, die et era præfixis cum litteris suprapositis in quinta linea."
Triumfalny wjazd króla Aragonii Jakuba I Zdobywcy do Walencji
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz