Barnim IX Pobożny książę pomorski

 

2 grudnia 1501 roku urodził się Barnim IX (XI) zwany Pobożnym lub Starym, syn Bogusława X Wielkiego i jego drugiej żony Anny, córki polskiego króla Kazimierza IV Jagiellończyka, studiował na uniwersytecie w Wittenberdze.

 

  

Barnim IX Pobożny na gobelinie Croy

 

 Barnim IX Pobożny

 

Po śmierci ojca przejął w 1523 r. wraz ze swoim bratem Jerzym I, rządy w Księstwie Pomorskim. Aby móc oprzeć się roszczeniom Brandenburgii, która uważała Pomorze za swoje lenno, Barnim w dn. 2 lutego 1525 r. poślubił Annę z Brunszwik-Lüneburg, córkę Henryka I, i zawarł sojusz obronny z rodem Welfów. Po długim sporze z Brandenburgią książęta pomorscy doszli w Grimnitz 29 sierpnia 1529 r. do porozumienia z elektorem Joachimem I na mocy tego traktatu Pomorze stało się lennem cesarskim i potwierdzono to na Sejmie w Augsburgu w dn. 26 czerwca 1530. Jerzy poślubił Małgorzatę z Brandenburgii, córkę Joachima. Bracia stopniowo się oddalali. Kiedy Filip I, syn Jerzego, zajął miejsce ojca, książęta postanowili 21 października 1532 r. podzielić księstwo na Pomorze wołogoskie i Pomorze szczecińskie.  Barnim otrzymał Pomorze szczecińskie. Diecezja kamieńska, uniwersytet w Gryfii, cła w Wołogoszczy oraz prawo do połowów na zalewie Odrzańskim była pod wspólnym zarządem książąt.

 

  

Barnim IX Pobożny z żoną Anną Brunszwik-Lüneburg z dynastii Welfów

 

 

Już jako młody uczeń Barnim był zwolennikiem reformacji, która poczyniła również postępy na Pomorzu Zachodnim. W 1534 r. książęta wezwali Jana Bugenhagena na Sejm w  Trzebiatowie, gdzie pod jego kierownictwem podjęto decyzję o wprowadzeniu reformacji na Pomorzu Zachodnim. Klasztory i dobra kościelne były pod wspólnym zarządem książąt, a od 1543 r. również nowo założone tzw. Pedagogium Książęce  w Szczecinie.

 

Barnim IX Pobożny

 

Ponieważ dokonało się zbliżenie do strony protestanckiej, książęta dołączyli w kwietniu 1536 r . do Ligi Szmalkaldzkiej. Po klęsce w wojnie Schmalkaldzkiej książęta znaleźli się w niezręcznej sytuacji, ponieważ, stali się przegranymi przeciwnikami cesarza Karola V. Udało im się uniknąć sankcji, płacąc grzywnę.

 Po śmierci Filipa Barnim sprawował rządy regencyjne na Pomorzu wołogoskim. Ponieważ nie miał męskiego potomstwa, w dniu 3 lutego 1569 r. w Jasienicy przekazał w umowie spadkowej rządy w księstwie szczecińskim Janowi Fryderykowi i Ernstowi Ludwikowi rządy w księstwie wołogoskim, a małoletni Kazimierz otrzymał gwarancję objęcia biskupstwa kamieńskim, już związanego z rodziną książęcą.

Barnim przeszedł na emeryturę do Oderburga w Grabowie pod Szczecinem i zachował dla siebie dawne klasztory w Kołbaczu i Białobokach oraz klasztory żeńskie w Szczecinie i Pyrzycach.

Książę Barnim IX Pobożny zmarł 2 listopada 1573 roku o godz. 12.00 w południe na zamku w Grabowie.

 

  

Płyta erekcyjna Barnima IX Pobożnego na Zamku Książąt Pomorskich w Szczecinie