Fruela I Okrutny król Asturii

Na początku swego panowania Fruela I Okrutny król Asturii musiał stawić czoło muzułmańskiej armii wysłanej przez Abd ar-Rahmana I emira al-Andalus (Kordoby) , którego pokonał pod Pontuvio w Galicji. Bitwa miała miejsce między rokiem 757 a majem 758 r., a w jej trakcie wzięto do niewoli i ścięto Omara, krewnego emira.

Król Fruela zasiedlił niektóre tereny w Galicji do rzeki Miño, która wyznaczała południowo-zachodnią granicę jego królestwa. Musiał bezwzględnie odeprzeć najazd Basków z Alavy na jego ziemie w Kantabrii. Po kilku udanych kampaniach przeciwko nim, zgodził się na wymianę więźniów i na swoje małżeństwo z kuzynką drugiego stopnia, Munią z Alavy, córką Lope pana Basków z Gaskonii i nieznanej z imienia córki Fruela z Kantabrii. Małżeństwo to miało na celu przypieczętować pokój między Asturią a Baskami. W późniejszym okresie ich syn Alfons będzie przez jakiś czas  przebywać na wygnaniu u krewnych swojej matki i wspierany przez nich w celu odzyskania tronu. Niedługo potem w 766 r. król Fruela musiał stłumić kolejny bunt galicyjskiej szlachty.

Fruela I Okrutny król Asturii

Zreformował Kościół w królestwie Asturii, zakazując zawierania małżeństw przez duchownych a nawet zmuszając ich żony do opuszczenia małżeństwa, co przyniosło mu wrogość znacznej części tego stanu.

Król Fruela założył kilka klasztorów Zakonu Świętego Benedykta, w tym klasztor Świętego Wincentego w Oviedo, który dał początek miastu Oviedo, w którym jest pochowany wraz z żoną. List z San Millán de la Cogolla zawiera Konstytucję, przyznaną przez króla w dniu 24 kwietnia 759 r., żeńskiemu klasztorowi dwudziestu ośmiu mniszek, z Nuñą Bella jako opatką, i ze swoim prezbiterium w San Miguel de Pedroso, na wschodniej granicy królestwa Asturii, gdzie silne centrum chrześcijańsko-wizygockie opierało się inwazji arabskiej dzięki naturalnej granicy gór Ayago i Sierra de la Demanda.

Król Fruela widząc, że jego brat Vimarano zdobywa sympatie i uznanie wśród możnych królestwa, poczuł się zagrożony. Oskarżył brata o spiskowanie mające na celu pozbawienie go tronu i zabił go osobiście w 765 r.  Po dokonaniu zbrodni król Fruela roztoczył opiekę i wychował jak własne dziecko, syna Vimarano, księcia Bermudo (nie mylić z królem Asturii Bermudem I). Prawdopodobnie w ten sposób próbował naprawić szkody wywołane bratobójstwem.

Zabicie przez króla własnego brata doprowadziło do niechęci możnych, którzy spiskowali, by go zabić na dworze Cangas de Onís. 14 stycznia 768 r. Fruela I Okrutny został zamordowany w wyniku spisku możnych, a jego brat stryjeczny Aurelio, syn Fruela z Kantabrii, został wybrany na jego następcę.

Rządy Fruela I Okrutnego (757-768) można podsumować jako ciągłą walkę z separatyzmem regionalnym i buntami miejscowych możnych. Do tego wszystkiego należy dołożyć ciągle zagrożenie najazdami ze strony muzułmańskiego Emiratu Kordoby.

Bunty i separatyzm regionalny wydaje się być logiczną konsekwencją szybkiej ekspansji terytorialnej Królestwa Asturii. Zaczynają ujawniać się różnice w jego peryferyjnych regionach - Baskonii i Galicji. Regionach o bardzo różnych cechach, z bardzo nierównym poziomem rozwoju kulturalnego i nasyceniem tradycji rzymsko-wizygockiej, które zostały częściowo zintegrowane z Asturią jeszcze kilka lat wcześniej za rządów Alfonsa I Katolickiego.  Centrum decyzyjne królestwa, znajdowało się na dworze w Cangas de Onís. Partykularyzm etniczny, istnienie silnych i niechętnych lokalnych możnych, co do zasady powodował opór wobec władzy centralnej Asturii i dodatkowo powszechne i ciągłe zagrożenie atakami muzułmańskimi. Były to czynniki, które przyczyniły się do rozwoju separatystycznego ducha, który tworzył poważne problemy polityczne dla monarchów Asturii, rozstrzyganych nierzadko siłą.

Z drugiej strony królowie Asturii byli również zmuszani przy wielu okazjach do tłumienia buntów własnych możnych królestwa, czasami wspieranych przez te peryferyjne siły dezintegrujące, wbrew ich interesom. Prawdopodobnie ta endemiczna sytuacja szlacheckiego dziedzictwa odziedziczonego po tradycji wizygockiej, stopniowo przenika struktury polityczne nowej monarchii, i jest być może jednocześnie w zgodzie z oporem lokalnych możnych wobec ekspansywnej władzy królów Asturii. Uznanie władzy i autorytetu królów na tym pierwszym fundamentalnym etapie budowy królestwa Asturii przechodzi dialektyczny proces napięć, które są wynikiem niedojrzałości możnowładztwa i wyrażają się w ich oporze wobec władzy centralnej.

Właśnie z takim podwójnym zagrożeniem musiał się zmierzyć król Fruela I Okrutny. Surowo stłumił pierwsze powstania Basków i Galicyjczyków oraz widząc, że jest zaangażowany w poważny konflikt z własnym bratem Vimerano, który byłby przyczyną upadku jego rządów. Sam zdecydował się na radykalny krok i zabicie brata, za nim ten spróbuje zabić jego.