Wilhelm VI Gruby książę Akwitanii i hrabia Poitiers

 

W 1029 r. książę Akwitanii i hrabia Poitiers Wilhelm V Wielki abdykował na rzecz ​​swojego syna Wilhelma VI Grubego, który w 1030 r. ożenił się z Eustachią de Montreuil pochodzącą z drobnej szlachty akwitańskiej. Wilhelm V Wielki zmarł 31 stycznia 1030 roku. Trzecią żoną księcia Wilhelma V Wielkiego była Agnieszka burgundzka, z którą doczekał się dwóch młodszych synów Piotra-Wilhelma i Gwidona-Godfryda oraz córki Agnieszki, a z dwóch poprzednich małżeństw miał Wilhelma VI Grubego nowego władcę Akwitanii i Odona księcia Gaskonii. Za panowania nowego księcia obserwujemy zniknięcie głównych wasali księstwa z otoczenia Wilhelma VI Grubego. Nie pojawiali się na zjazdach możnych (placitum), co należy traktować jako formę utajonego niezadowolenia z jego rządów.

 

 Ruiny Opactwa Świętego Piotra w Maillezais

 

Książę Wilhelm VI Gruby zreorganizował system administracji w księstwie, tworząc w 1032 r. w Poitiers urząd prewota który sprawował władzę sądowniczą i administrację w imieniu księcia.

Agnieszka burgundzka, wdowa po Wilhelmie V Wielkim, a macocha nowego księcia Wilhelma VI Grubego opuściła dwór książęcy i 1 stycznia 1032 r. wyszła za mąż za Godfryda II Martela hrabiego Vendôme i syna potężnego hrabiego Andegawenii Fulka III Czarnego. Dla księżny-wdowy z trojgiem małych dzieci i dwoma najstarszymi pasierbami-księciami, ślub z hrabią Vendôme wydawał się  jedynym logicznym sposobem na odzyskanie należnej jej pozycji i zapewnienia przyszłości dzieciom. Agnieszka burgundzka zorganizowała ligę możnych panów Akwitanii przeciwko księciu Wilhelmowi VI Grubemu, uzyskała wsparcie wicehrabiego Godfryda II z Thouars i jego wasali w tym Wilhelm I baron Parthenay. Agnieszka burgundzka dążyła do osadzenia swoich synów na tronie Księstwa Akwitanii. Jej drugi mąż hrabia Godfryd Martel widział w tym doskonały sposób, by spróbować rozszerzyć swoje włości i wpływy na ziemie będące dotychczas pod wpływami książąt Akwitanii. Książę Wilhelm VI Gruby musiał podjąć walkę o sukcesję po ojcu, mógł liczyć na pomoc swojego przyrodniego brata bękarta, księcia Talmont Wilhelma I Łysego i jego wasali, takich jak Hugon V baron Lusignan.

 

 Mapa polityczna Francji około 1030 r.

 

Od 1033 r. oddziały Godfryda II Martela najeżdżały Poitou przy wsparciu niektórych panów, którzy skupili się wokół hrabiny Agnieszki burgundzkiej. Na początku 1034 r. Godfryd Martel na czele armii opuścił Saumur i wkroczył do hrabstwa Poitiers, po czym udał się do swojego sojusznika w Thouars. W tym samym czasie armia księcia Wilhelma VI Grubego znajdowała się w Moncontour, 15 kilometrów na południe i pustoszyła okolice Loudun i Mirebeau. Dwie armie spotkały się w pobliżu wzgórza Mont-Couer w Taizé. 20 września 1033 r. w pobliżu Saint-Jouin-de-Marnes Wilhelm VI Gruby został pobity i wzięty do niewoli przez hrabiego Godfryda Martela.

Podczas pobytu w niewoli Wilhelma VI Grubego regencję w Akwitanii sprawowała księżna Eustachia i biskup Poitiers Isembert. Gotfryd Martel zmusił  uwięzionego księcia do przekazania mu hrabstwa Saintonge. Odtąd Godfryd zaczął mieć duże wpływy w Akwitanii.

W 1036 r. książę Akwitanii odzyskał wolność dzięki pomocy swojej żony Eustachi, która poprosiła opactwa Poitiers o spłatę swoich należności, dzięki czemu mogła zapłacić okup za męża. Po odzyskaniu wolności Wilhelm VI Gruby natychmiast wznowił wojnę w 1036 r., ale został ponownie pobity i musiał zrezygnować z wyspy Oléron.

15 grudnia 1038 r. w Poitiers zmarł Wilhelm VI Gruby i został pochowany w opactwie Świętego Piotra w Maillezais. Akwitanię odziedziczył jego młodszy przyrodni brat, Odon książę Gaskonii.

 

 

  Opactwo Świętego Piotra w Maillezais