Anna świdnicka - królowa czeska, królowa Rzymian, cesarzowa rzymska

 

Anna świdnicka była córką Henryka II księcia świdnickiego w latach 1326-1343/45  i Katarzyny, której pochodzenie nie jest znane. Była żoną króla Czech i cesarza rzymskiego Karola IV Luksemburskiego i matką króla Niemiec i Czech Wacława IV Luksemburskiego.

 

Ślub Karola i Anny odbył się 27 maja 1353 w Budzie. Panna młoda liczyła sobie 14 lat a Pan młody miał lat 37. Na ślubie i weselu obecni byli: Bolko II Mały książę świdnicko-jaworski, przedstawiciele króla Polski Kazimierza III Wielkiego, król Węgier Ludwik I Wielki, Ludwik VI Rzymianin margrabia Brandenburgii, Rudolf I książę Saksonii i Albrecht II książę Austrii oraz przedstawiciele Wenecji.

 

Karol IV Luksemburski i Anna Świdnicka. Malowidło na zamku Karlštejn w Czechach

  

Anna świdnicka w chwili ślubu była bardzo delikatną i wysoką dziewczyną (jak na ówczesne czasy), mierzyła 167 centymetrów wzrostu. Jej głowę zdobiły długie kręcone blond włosy. Księżniczka była bystrą i inteligentną osobą. Została wychowana w duchu pokory i była osobą głęboko wierzącą. Wszystko to sprawiło, że Anna okazała się idealną kandydatką na żonę dla Karola IV. Ponadto duża różnica wieku przyczyniła się do tego, że król był w stanie dalej ją wychowywać  i kształtować jej charakter. Nie ma co ukrywać, ale wybór księżniczki z małego śląskiego księstwa wywołał duże zaskoczenie w Europie. Spodziewano się, że Karol IV wybierze na żonę kobietę z bardziej znaczącego rodu.

 

 

28 lipca 1353 Anna świdnicka z dynastii Piastów Śląskich, została koronowana na królową czeską przez arcybiskupa Arnošta z Pardubic. Na początku następnego roku, 9 lutego 1354, arcybiskup Kolonii Wilhelm von Gennap koronował ją w Akwizgranie na królową rzymską (niemiecką). W 1355 r. małżonkowie udali się do Rzymu, gdzie w niedzielę wielkanocną 5 kwietnia odbyła się ich koronacja cesarska w Bazylice Świętego Piotra a przeprowadził ją legat papieski kardynał Pierre Bertrand de Colombier. Następnie świętowano w Pałacu Laterańskim.

 

Fryderyk II duński i Zofia meklemburska

20 lipca 1572 r. 37-letni król Danii i Norwegii Fryderyk II z dynastii Oldenburgów poślubił na zamku w Kopenhadze swoją 14-letnią kuzynkę Zofię z dynastii meklemburskiej.

 

  Fryderyk II duński i Zofia meklemburska

 

Zanim doszło do zawarcia związku między Fryderykiem a Zofią, król kochał się w Annie Hardenberg szlachciance będącej damą dworu królowej-matki Doroty. Romans musiał zostać przerwany, gdyż związek bezdzietnego króla z damą dworu był mezaliansem. Dostrzec tutaj można analogię do związku między Zygmuntem Augustem a Barbarą Radziwiłłówną.

  

Król Fryderyk II w 1559 r. przejął koronę, wciąż myślał o ożenku w celu wzmocnienia pozycji swojego kraju na arenie międzynarodowej. W latach 1563-64 szczególnie interesowała go córka cesarza niemieckiego Maksymiliana II Habsburga. Jednak do tego nie doszło. W latach 1569–1571 toczyły się rozmowy w sprawie zawarcia związku małżeńskiego z Małgorzatą pomorską, córką Filipa I z dynastii Gryfitów. Nie zakończyły się one małżeństwem,   gdyż kandydatka nie okazała się być tak piękna jak była przedstawiana na obrazie.

 

   Fryderyk II duński

 

Jak wynika z listu z 1569 r. Fryderyka do jego ciotki, księżnej Elżbiety meklemburskiej, król chciał teraz poślubić duńską szlachciankę. W grę mogła wchodzić tylko i wyłącznie Anna Hardenberg, którą otwarcie chciał poślubić wiosną 1571 r. Jednak życzenie to nigdy się nie spełniło w wyniku silnego sprzeciwu ze strony jego rodziny, zwłaszcza jego siostry Anny księżnej Saksonii, która mogła być również zaprzyjaźniona z samą Anną Hardenberg. Relacje między Fryderykiem a Anną były jednak bliskie i kiedy jesienią 1571 roku król zaręczył się ze swoją kuzynką Zofią meklemburską , martwił się, jak Anna otrzyma tę wiadomość. Kiedy zdał sobie sprawę, że wspiera ten związek, czuł się spokojny i zawarł małżeństwo z Zofią. Natomiast Anna Hardenberg poślubiła duńskiego szlachcica.

 

Mimo dużej różnicy wieku między Fryderykiem a Zofią oraz faktu, że król kochał inną kobietę, małżeństwo było bardzo udane. Król nieustannie nazywał swoją żonę „mint Soffye” (moją Zofią). Towarzyszyła królowi w podróżach po całym kraju, uczestniczyła w jego polowaniach i opiekowała się nim, gdy był chory, ale nigdy nie ingerowała w sprawy państwowe. Królowa była rozsądną i oszczędną gospodynią, która starannie dbała o wychowanie swoich dzieci.

 

    Zofia meklemburska

 

Z trwającego 14-lat małżeństwa Fryderyk II i Zofia doczekali się siedmiorga dzieci. Z wpisów w pamiętniku króla wynika, że zarówno żona, jak i dzieci są otoczone serdeczną uwagą. Hucznie obchodzono chrzciny niemowląt.