Zofia Hohenzollern była najmłodszą córką elektora margrabiego Brandenburgii Jana Jerzego I i jego drugiej żony księżniczki Sabiny Hohenzollern z linii Ansbach. Zarówno od strony matki (jej babką była Zofia Jagiellonka) jak i ojca (jego babką była Barbara Jagiellonka), Zofia była praprawnuczką króla Polski i wielkiego księcia litewskiego Kazimierza IV Jagiellończyka. 25 kwietnia 1582 r. w Dreźnie Zofia wyszła za mąż za elektora księcia Saksonii Krystiana I. W chwili ślubu Zofia miała 14 lat a jej małżonek 22 lata. Rok później urodziła swoje pierwsze dziecko, syna Krystiana II.
Zofia Hohenzollern, księżniczka brandenburska
Krystian I był uzależnionym od hazardu alkoholikiem i władzę w Saksonii sprawowali jego urzędnicy. Na dworze książęcym trwała walka między koteriami i odłamami protestantyzmu. Krystian I odrzucił ortodoksję luterańską swojego ojca na rzecz filipizmu, ale nigdy otwarcie nie zadeklarował konwersji na kalwinizm. Tym samym jego prawdziwe intencje pozostały niejasne. Po śmierci Krystiana I w 1591 r., który zmarł w wieku 31 lat, jego trzej synowie byli jeszcze nieletni. Najstarszy, książę elektor Krystian II, miał zaledwie 8 lat. Zgodnie z testamentem zmarłego rządy regencyjne objął książę Saksonii-Weimar Fryderyk Wilhelm I i margrabia Brandenburgii Jan Jerzy I. Jednak wbrew woli Krystiana I ze względów majątkowych administracja państwowa była kierowana wyłącznie przez Fryderyka Wilhelma I, który osiadł w Torgau.
Ale matka Krystiana II, we współpracy ze szlachtą i teologami, również miała decydujący wpływ na rządy opiekuńcze. Zofia była gorliwą luteranką i walczyła z kryptokalwinizmem, który rozszerzał się w Saksonii. Po śmierci Krystiana I Zofia zorganizowała w latach 1591-1593 czystkę filipistów i kryptokalwinistów. Do więzienia trafił między innymi kanclerz elektoratu kalwinista Nikolaus Krell, przeciwnik luteranizmu. Księżna elektorowa uwięziła go w twierdzy Königstein. Został aresztowany dzień przed pogrzebem Krystiana I. Książę Fryderyk Wilhelm I wspierał prześladowanie kryptokalwinistów.
Krystian I, elektor książę Saksonii
Wszystkich pastorów zobowiązano do złożenia przysięgi posłuszeństwa wobec zapisów Księgi Zgody. Oczywiście księżnę wspomagał w tych rozgrywkach Fryderyk Wilhelm I weimarski. Dzięki temu Elektorat Saksonii wypadł z sojuszu z kalwińskim Elektoratem Palatynatem Reńskim. Reichshofrat potwierdził wyrok śmierci na Krella, mimo braku jakichkolwiek dowodów winy czy spisku. Nie pomogły listy z wezwaniem o zastosowanie prawa łaski ze strony królowej Anglii Elżbiety I i króla Francji Henryka IV Wielkiego. Następnie 9 października 1601 r. Zofia kazała stracić Nikolausa Krella na rynku w Dreźnie. Nawet osobiście uczestniczyła w jego egzekucji. Księżna elektorowa dopełniła aktu osobistej zemsty.
Był to znak, że luterański dom Wettinów sprzeciwia się herezji kalwińskiej. Wykopało to głęboki rów między kalwińskim Elektoratem Palatynatu Reńskiego a Elektoratem Saksonii, który było bardzo ciężko zakopać. Tą niechęć do współpracy między Wettinami z Saksonii a Wittelsbachami z Palatynatu Reńskiego można dostrzec w trakcie Wojny Trzydziestoletniej.
.jpg)
Fryderyk Wilhelm I, książę Saksonii-Weimar
W 1601 r. Krystian II osiągnął pełnoletniość, jednak popadł w alkoholizm, co pozwoliło Zofii w dalszym ciągu wpływać na politykę elektoratu. Dzięki temu księżna elektorowa mogła zemścić się na byłym kanclerzu Krellu. A Saksonia pozostała wierna wobec cesarskiego, katolickiego domu Habsburgów. Na luterańskim dworze saskim zaczęto nawet mówić, że "politycznie jesteśmy papistami".
_-_Google_Art_Project.jpg)
Krystian II, elektor książę Saksonii
12 września 1602 r. udało się Krystiana II wydać za Jadwigę, córkę króla duńskiego Fryderyka II. Mariaż ten zaaranżowała jej matka Zofia i dziadek książę Meklenburgii-Güstrow Ulryk III bez zgody duńskiej Rady Państwa. Jej starsze siostry: Anna poślubiła króla Szkocji i Anglii Jakuba I a Elżbieta księcia Brunszwik-Wolfenbüttel Henryka Juliusza. Brat Krystian IV był królem Danii i Norwegii. Związki rodzinne z duńską i angielską rodziną królewską oraz z dolnosaskim domem Welfów kosztowały młodego elektora niezwykle wysoki posag w wysokości 75 000 talarów i organizację wyjątkowo wspaniałego wesela. Wzmocniło to również luterański obóz polityczny w północnych Niemczech.
Zofia Hohenzollern, księżna elektorowa saska
Zofia jako księżna wdowa mieszkała na zamku w Rochlitz do 1602 r., następnie na zamku Colditz do 1611 r., który ozdobiła przepięknymi ogrodami a następnie w tzw. Domu Pani Matki. Zmarła 7 grudnia 1622 r. w wieku 55 lat na zamku w Colditz.
Zamek w Colditz
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz