2 sierpnia 1252 roku Rocznik kapituły poznańskiej odnotował fakt pasowania na rycerza Konrada I księcia głogowskiego. Aktu tego dokonał Przemysł I książę wielkopolski.
Uroczystość ta prawdopodobnie miała miejsce w katedrze poznańskiej, w obecności biskupa poznańskiego Boguchwały II, jak również zapewne w obecności wielu zaproszonych innych, ważnych nieznanych nam z imienia gości.
Tak mógł wyglądać moment pasowania na rycerza księcia głogowskiego
Konrad widząc, że każdy z jego z starszych braci chce zaspokoić swoje ambicje do posiadania własnego księstwa kosztem ziem swojego rywala, porzucił karierę duchownego i upomniał się o udział we władzy na Śląsku. Książę zrezygnował z objęcia stanowiska biskupa pasawskiego w Bawarii. W walce o swój dział wsparli go książęta wielkopolscy - Przemysł I i Bolesław Pobożny.
W 1249 roku Konrad I głogowski poślubił Salomeę, siostrę Przemysła I. Małżeństwo to miało wymiar polityczny i skierowane było przeciwko bratu Konrada I, Bolesławowi II Rogatce, który dzięki temu sojuszowi zmuszony został do wydzielenia Konradowi księstwa głogowskiego i rezygnacji z pretensji do Wielkopolski. Ślub odbyły się w Poznaniu, a nowożeńców pobłogosławili arcybiskup gnieźnieński Pełka i biskup poznański Boguchwał II.
W wyniku wojny trzech braci Dolny Śląsk uległ podziałowi na trzy księstwa: wrocławskie które objął Henryk III Biały, legnickie Bolesława II Rogatki i głogowskie Konrada I. Powszechnie odpowiedzialnością za wywołanie bratobójczych walk oskarża się Bolesława II Rogatkę, jednak należy podkreślić, że nie zawsze on był stroną ofensywną i był cztery razy więziony przez młodszych braci. Działania Bolesława II Rogatki, jako najstarszego syna Henryka II Pobożnego, należy traktować jako próbę utrzymania w całości ojcowskiego dziedzictwa i przeciwdziałanie postępującemu rozbiciu dzielnicowemu na Dolnym Śląsku. Bolesław II Rogatka próbował również utrzymać śląskie panowanie w Wielkopolsce, stąd też takie zajadłe wspieranie Konrada przez książąt wielkopolskich.
Od Konrada i Salomei wywodzi się linia Piastów głogowskich i żagańskich, która wymarła w 1504 r. na Janie II Szalonym.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz