4 sierpnia 1306 w Ołomuńcu został zamordowany król Czech i niekoronowany król Polski Wacław III z dynastii Przemyślidów.
Król został zasztyletowany podczas snu. Został ugodzony trzykrotnie prawdopodobnie przez Konrada z Botensteinu, niemieckiego rycerza z otoczenia władcy. W związku z tym, że został zabity przez człowieka ze swojej straży królewskiej, nie udało się ustalić, kto faktycznie był inicjatorem zabójstwa.
Wśród potencjalnych zleceniodawców zbrodni wymienia się czeskich możnych, którzy obawiali się nowej polityki Wacława III, ale też za morderstwem mogli stać Albrecht I Habsburg, król Niemiec a nawet Władysław Łokietek, książę sandomierski, sieradzki, łęczycki i brzesko-kujawski lub Karol I Robert, król Węgier.
Wacław III został zabity w trakcie wyprawy zbrojnej na Malopolskę, której celem było przywrócenie czeskich rządów na ziemiach polskich, której zwieńczeniem miała być koronacja królewska Wacława III w Gnieźnie.
Śmierć Wacława III oznacza koniec panowania dynastii Przemyślidów w Czechach oraz kres czeskich rządów na ziemiach polskich. Śmierć młodego króla ułatwiła Władysławowi Łokietkowi proces jednoczenia Polski po okresie rozbicia dzielnicowego. W Krakowie odbył się wiec rycerstwa, którego uczestnicy oficjalnie zaprosili Władysława Łokietka do objęcia władzy. Uroczysty wjazd do stolicy Małopolski nastąpił 1 września 1306 i został połączony z wydaniem przywileju dla miasta oraz dla dotychczasowego czołowego zwolennika rządów czeskich biskupa krakowskiego Jana Muskaty. Taki obrót sprawy nie mógł być możliwy w sytuacji pozostawania przy życiu Wacława III. Śmieć młodego i bezdzietnego króla pogrążyła Czechy w kryzysie dynastycznym i wojnie domowej.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz