Arcybiskup Kolonii Anno II, w swoim czasie był jednym z najpotężniejszych książąt Cesarstwa. Został kanonizowany wkrótce po swojej śmierci. Urodził się około 1010 r. w szwabskiej rodzinie rycerskiej (edelfrei) z Steußlingen, a był kształcony na duchownego w Bambergu i Paderborn. W 1049 r. cesarz Henryk III przyjął zdolnego duchownego na swój dwór. Pod koniec lutego lub na początku marca 1056 r. Henryk III na krótko przed swoją śmiercią podarował mu pastorał i pierścień zmarłego arcybiskupa Kolonii Hermana. Nowym królem został jego niespełna 6-letni syn Henryk IV, a władzę w jego imieniu sprawowała matka, cesarzowa Agnieszka z Poitou. Wszechpotężny za rządów poprzedniego cesarza arcybiskup Hamburga-Bremy Adalbert utracił swoją pozycję na dworze. W 1062 r. doszło do zamachu stanu, porwano nieletniego króla Henryka IV z pod opieki jego matki cesarzowej Agnieszki z Poitou. Arcybiskup Anno został jego opiekunem i nowym regentem. Prawdopodobnie początkowo Adalbert współpracował z Annonem, jednak obaj pozostali rywalami. Po osiągnięciu pełnoletności w 1065 r. Henryk IV ponownie odsunął od rządów arcybiskupa Anno na rzecz jego rywala arcybiskupa Adalberta, który zdobył duży wpływ na młodego króla, i sam przejąć kontrolę nad Rzeszą.
Arcybiskup Kolonii Anno II Święty
W międzyczasie Anno próbował znaleźć dodatkowe źródła dochodu dla swojej archidiecezji. Rycheza, siostra jego poprzednika i królowa Polski, została pochowana w Kolonii, w niezachowanej współcześnie kolegiacie Panny Marii ad Gradus zamiast w opactwie rodowym Ezzonów w Brauweiler, zabezpieczając w ten sposób rozległy majątek, który Rycheza przekazała kościołowi, w którym została pochowana. Nie był też bezczynny w stosunku do swojej rodziny – udało mu się wynieść swojego brata Wernera na arcybiskupa Magdeburga, jego bratanek Burchard został biskupem Halberstadt, kolejny bratanek Kuno, prepozyt katedralny w Kolonii został arcybiskupem Trewiru.
W 1074 r. wydarzyło się zdarzenie, które do dziś kształtuje pamięć w Kolonii o Anno: jego kolega biskup Münster Fryderyk I z rodu Wettinów przebywał w Kolonii podczas Wielkanocy i aby ułatwić mu powrót, Anno skonfiskował załadowany statek handlowy. Relacje między arcybiskupem a czołowymi warstwami miasta były już napięte, więc sytuacja uległa eskalacji. Duchowni uciekli z miasta (nadal można zobaczyć tunel Anno na podziemnym parkingu katedry). Anno zebrał armię w Neuss i pomaszerował do Kolonii. W rezultacie miasto bez walki poddało się na łaskę swego pana. Anno kazał ukarać buntowników, oślepić ich przywódców i skonfiskować majątek.
Arcybiskup Kolonii Anno II Święty (po prawej)
Arcybiskup Anno II zmarła 4 grudnia 1075 r. w Kolonii, gdzie na jego cześć odbyła się pełna przepychu ceremonia pogrzebowa o niespotykanej wielkości. Kiedy zwłoki umieszczono w tak zwanym relikwiarzu Anno, całe ciało owinięto bizantyjskim jedwabnym szalem, zwanym płótnem lwa siegburskiego, a jego głowę przykryto innym orientalnym materiałem. Po siedmiu dniach relikwie Anno zostały przeniesione do klasztoru św. Michała w Siegburgu, gdzie został pochowany. Nieco później donoszono o cudach przy jego grobie. W latach 1077–1081 pewien mnich siegburski prawdopodobnie napisał na cześć arcybiskupa tzw. hymn Anno. 29 kwietnia 1183 r. arcybiskup Anno II został kanonizowany przez papieża Lucjusza III, a z tej okazji jego ciało zostało ponownie złożone do grobu.
Relikwiarz Świętego Anno II, arcybiskupa Kolonii
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz