30 maja 1137 r. w Kłodzku książę Polski Bolesław III Krzywousty i jego kuzyn książę Czech Sobiesław I zawarli pokój, który normował stosunki polsko-czeskie.
Zgodnie z postanowieniami zawartego pokoju kłodzkiego ustalono granicę między dwoma państwami: Śląsk pozostawał przy Polsce, natomiast ziemia kłodzka i opawska przy Czechach. Ziemia opawska przynależała w dalszym ciągu do diecezji wrocławskiej. Książę czeski wyrzekł się wszelkich roszczeń do trybutu ze Śląska, będącego przyczyną konfliktów polsko-czeskich. Pokój zawarty w Kłodzku kończył długoletnie bo stuletnie zmagania polsko-czeskie o panowanie nad Śląskiem. Przewagę zdobyli Piastowie i to na kolejne 200 lat.
Sobiesław I książę czeski
Po za układami pokojowymi należy wspomnieć, że było to również spotkanie rodzinne między skoligaconymi ze sobą Piastami i Przemyślidami. Niestety nie mamy dokładnych informacji o przebiegu zjazdu, ale wiemy, że 30 maja 1137 r. w Niemczy doszło do chrztu Wacława, najmłodszego syna Sobiesława I i jego żony Adelajdy węgierskiej. Małego Wacława do chrztu trzymał Władysław II Wygnaniec, który za życia ojca zarządzał Śląskiem. Można jedynie się domyślać, że podczas tego rodzinnego spotkania musiały trwać zabawy, uczty i tańce.
Za nim jednak do tego doszło długoletnie wojny polsko-czeskie charakteryzowały się zniszczeniami, grabieżą i mordowaniem miejscowej ludności śląskiej. Wystarczy wspomnieć kilka z tych czeskich najazdów. W 1093 r. na Śląsk spadł najazd odwetowy Brzetysława II, księcia czeskiego, który według czeskiego kronikarza Kosmasa dokonał takich zniszczeń, że "[...] na lewym brzegu Odry od Ryczyna do Głogowa, prócz grodu Niemcza, nie został żaden człowiek". Konsekwencją najazdu było wyegzekwowanie trybutu w podwójnej wysokości oraz stworzenie, pod czeskim naciskiem, wydzielonej dzielnicy Zbigniewowi, starszemu synowi Władysława Hermana, natomiast przyłączona do Czech ziemia kłodzka dostała się w lenno Bolesławowi Krzywoustemu, siostrzeńcowi Brzetysława II czeskiego. Kolejny najazd czeski nastąpił w 1096 r. kiedy to Brzetysław II wspierał Władysława Hermana w walce ze zbuntowanym Zbigniewem. Czesi zniszczyli gród w Bardzie i wznieśli gród w Kamieńcu Ząbkowickim, a Śląsk przypadł tym razem Bolesławowi Krzywoustemu. W czasie wojny polsko-czeskiej z lat 1103-1108 Czesi dokonali najazdu na Śląsk, zdobyli Racibórz i oblegli Ryczynę. W 1106 r. Borzywój II czeski najechał Śląsk, zdobył i spalił Koźle. Czesi brali udział w niszczycielskiej interwencji cesarza Henryka V w 1109 r. Dopiero zjazd nad Nysą Kłodzką zakończył walki polsko-czeskie. Walki między Polską a Czechami wybuchły ponownie w latach 1132-1134, podczas których Czesi dokonali trzech niszczycielskich najazdów na Śląsk. W 1133 r. Czesi spalili Koźle i około 300 wsi oraz uprowadzili dużą ilość miejscowej ludności, podobnie wyglądała wyprawa z 1134 r., która według kronikarza przyniosła Czechom więcej łupów niż wcześniejszy najazd.
Bolesław III Krzywousty książę polski
Naturalnie polscy książęta nie byli pasywni w tych zmaganiach i również dokonywali odwetowych najazdów na Czechy i Morawy. Można wymienić tutaj dwie wyprawy Bolesława III Krzywoustego na Morawy w 1103 r. W 1108 r. Polacy zdobyli Racibórz, który był w rękach czeskich po czym dokonali najazdu w głąb Czech. Zbudowano gród w Jeleniej Górze dziś tzw. Wzgórze Krzywoustego, który miał być bazą wypadową do Czech. W 1110 r. Bolesław Krzywousty dokonał niszczycielskiego najazdu na Czechy i pokonał Czechów w bitwie nad rzeką Trutiną. Przy okazji tej wyprawy Gall Anonim zapisał, że wojska księcia polskiego zaskoczyły Czechów, gdyż przeprawili się przez "[...] miejsca grozę budzące, gdzie przedtem nie stanęła ludzka stopa". Prawdopodobnie kronikarz miał na myśli Karkonosze. W 1114 r. wspierany przez Polaków Sobiesław pretendent do tronu czeskiego zdobył i spalił Kłodzko.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz