Anna świdnicka była córką Henryka II księcia świdnickiego w latach 1326-1343/45 i Katarzyny, której pochodzenie nie jest znane. Była żoną króla Czech i cesarza rzymskiego Karola IV Luksemburskiego i matką króla Niemiec i Czech Wacława IV Luksemburskiego.
Ślub Karola i Anny odbył się 27 maja 1353 w Budzie. Panna młoda liczyła sobie 14 lat a Pan młody miał lat 37. Na ślubie i weselu obecni byli: Bolko II Mały książę świdnicko-jaworski, przedstawiciele króla Polski Kazimierza III Wielkiego, król Węgier Ludwik I Wielki, Ludwik VI Rzymianin margrabia Brandenburgii, Rudolf I książę Saksonii i Albrecht II książę Austrii oraz przedstawiciele Wenecji.
Anna świdnicka w chwili ślubu była bardzo delikatną i wysoką dziewczyną (jak na ówczesne czasy), mierzyła 167 centymetrów wzrostu. Jej głowę zdobiły długie kręcone blond włosy. Księżniczka była bystrą i inteligentną osobą. Została wychowana w duchu pokory i była osobą głęboko wierzącą. Wszystko to sprawiło, że Anna okazała się idealną kandydatką na żonę dla Karola IV. Ponadto duża różnica wieku przyczyniła się do tego, że król był w stanie dalej ją wychowywać i kształtować jej charakter. Nie ma co ukrywać, ale wybór księżniczki z małego śląskiego księstwa wywołał duże zaskoczenie w Europie. Spodziewano się, że Karol IV wybierze na żonę kobietę z bardziej znaczącego rodu.
28 lipca 1353 Anna świdnicka z dynastii Piastów Śląskich, została koronowana na królową czeską przez arcybiskupa Arnošta z Pardubic. Na początku następnego roku, 9 lutego 1354, arcybiskup Kolonii Wilhelm von Gennap koronował ją w Akwizgranie na królową rzymską (niemiecką). W 1355 r. małżonkowie udali się do Rzymu, gdzie w niedzielę wielkanocną 5 kwietnia odbyła się ich koronacja cesarska w Bazylice Świętego Piotra a przeprowadził ją legat papieski kardynał Pierre Bertrand de Colombier. Następnie świętowano w Pałacu Laterańskim.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz