Bitwa pod Baia miała miejsce w nocy z 14 na 15 grudnia 1467 r. między armią mołdawską pod dowództwem Stefana III Wielkiego a władcą Królestwa Węgier pod dowództwem Macieja Korwina.
Bitwa pod Baia
* Sytuacja przed bitwą
25 stycznia 1465 r. Stefan III Wielki po jednodniowym oblężeniu zajął węgierską bazę wojskową w Kilia. Na czele miasta Stefan zostawił swojego krewniaka Izajasza. W związku z wewnętrznymi niepokojami spowodowanymi przez możnych Siedmiogrodu, niezadowolonych ze wzrostu podatków, Stefan Wielki zorganizował latem 1467 r. w Seklerszczyznie akcję wojskową, która miała przyciągnąć Szeklerów na jego stronę. W tym samym czasie, również za namową Stefana, miasta saksońskie powstały przeciw królowi Maciejowi, co zmusiło go do przybycia osobiście, aby stłumić powstanie.
Mołdawia za panowania Stefana III Wielkiego
We wrześniu 1467 r., po stłumieniu powstania w Siedmiogrodzie i ukaraniu przywódców rebelii, król Maciej postanowił również zemścić się na Stefanie, jako inicjatorze buntu. W listopadzie 1467 r. wkroczył z Braszowa do Mołdawii przez przełęcz Oituz z armią liczącą około 40 000 ludzi. Stefanowi udało się zebrać armię złożoną z 12 000 żołnierzy, więc jego taktyką było staczanie mniejszych walk, aby opóźnić pochód węgierskiej armii królewskiej. Szacuje się, że 40 000 osób pochodzi z oficjalnej kroniki Mołdawii. Liczba ta może być zawyżona. Współcześni historycy szacują ją w przedziale między 25 000 - 40 000 żołnierzy.
Stefan przyjął strategię obronną pozwalając Węgrom na ofensywę i głębsze wejście w terytoriom Hospodarstwa Mołdawskiego. 19 listopada król Maciej sforsował rzekę Trotus, a następnie zdobył drewnianą fortecę w Bacău, po czym zaczął zmierzać do Suczawy przez dolinę Siret. Między 29 listopada a 7 grudnia zajął miasta Roman i Târgu Neamț, a 14 grudnia 1467 r. wkroczył do Baia, miasta zamieszkanego głównie przez Sasów i Węgrów, siedziby biskupa katolickiego.
* Przebieg bitwy
W nocy z 14 na 15 grudnia 1467 r. armia Stefana niespodziewanie zaatakowała miasto Baia, podpalając drewniane palisady miasta, co zaskoczyło armię węgierską. Obie strony prowadząc nocne walki uliczne, odniosły ciężkie straty ludzkie. Nocny pożar wywołany przez Mołdawian wywołał wielki wstrząs, w którym prawie połowę żołnierzy węgierskich wycięto mieczami. Sam król został ranny trzema strzałami i lancą, co spowodowało jego pośpieszną ewakuację na Węgry.
Należy zaznaczyć, że część armii Stefana Wielkiego nie zaatakowała, zgodnie z ustaleniami, gdyż doszło do buntu, który mógł kosztować władcę klęskę w tej bitwie, a nawet utratę życia. Ta zdrada było wyrazem niezadowolenia niektórych wielkich bojarów wobec polityki Stefana. Po bitwie Stefan Wielki zabił 24 wielkich zdradzieckich bojarów, w tym także w wysokiego urzędnika Crasneş, kolejnych 40 bojarów niższej rangi zostało wbitych na pal.
Stefan Wielki posłał swego szwagra, Izajasza, aby odciął odwrót króla węgierskiego, ale udało mu się uciec pod ochroną sił maramureszówi i oddziału pod dowództwem Stefana Batorego z Ecsed.
Armia węgierska w trakcie odwrotu, w drodze do Siedmiogrodu, mogłaby zostać zatrzymana przez blokadę i postanowiła zakopać 500 armat i innych skarbów, aby nie zostać schwytanym przez Mołdawian. Według polskiego kronikarza Jana Długosza król Maciej Korwin uciekł z Mołdawii z powodu wahań wysokiego urzędnika Crasneş, dowódcy jednego z trzech korpusów armii mołdawskiej. Później Stefan uznał to za zdradę.
Plan bitwy pod Baia
* Konsekwencje bitwy
Kampania króla Macieja Korwina w Mołdawii, zakończona niepowodzeniem, była ostatnią wielką próbą Węgier przywrócenia zwierzchnictwa nad Mołdawią.
W dyplomie wydanym w 1469 r. Maciej Korwin nagrodził niektóre prawa Maramureuszów za odwagę okazaną w ocaleniu króla w bitwie pod Baia. W dyplomie wspomniano o Coroi z Onceşti (Maramureş), jego synu Ioana, a także ich braci broni: Mihai de Petrova, Mihai Nan de Slatina, Petru Leucă z Valea Lupului, Ioan Miclea z Sugatag, Petru de Berbeşti, syn Simiona Popa Uglei, Lupşa de Berbeşti, Steţ de Biserica Albă i George Avram de Onceşti.
W 1468 r. Stefan bezskutecznie próbował rozwiązać konflikt z królem Węgier przy mediacji króla Polski Kazimierza IV Jagiellończyka. W 1469 r. armia mołdawska pod dowództwem Filipa Popa wtargnęła i splądrowała Seklerszczyznę, jako karę za przyjęcie Piotra Arona, rywala Stefana. Przy tej okazji Piotr Aron został schwytany i stracony.
Wspólny front antyturecki, a także przywilej handlowy nadany przez Stefana kupcom z Braszowa 3 stycznia 1472 r., spowodował nawiązanie stosunków z Królestwem Węgier. W 1473 r. Mołdawia i Królestwo Węgier koordynowały swoje działania na rzecz usunięcia tureckich lenników Radu III Pięknego i Basaraba III Starego z Wołoszczyzny.
Pod koniec 1474 r. Król Maciej wysłał 5000 Szeklerów i 1800 żołnierzy królewskich w celu poparcia Stefana, które brał udział w bitwie pod Vaslui 10 stycznia 1475 r, zakończonej historycznym zwycięstwem chrześcijańskich sił nad wojskami tureckimi.
12 lipca 1475 r. w obliczu zbliżającego się najazdu tureckiego Stefan Wielki uznał zwierzchnictwo Macieja Korwina. W odpowiedzi na to król Węgier aktem wydanym w Budzie 15 sierpnia 1475 r. zobowiązał się do wsparcia Stefana przeciwko Turkom i dał mu schronienie w twierdzy Ciceu w Seklerszczyznie i twierdzy de Baltă w Alba.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz