Garcia II Słaby, król Galicji i hrabia Portugalii

 

22 marca 1090 r. zmarł Garcia II Słaby, król Galicji, hrabia Portugalii. Na jego grobie umieszczono następujący napis:

 

 “H. R. Domnus Garcia Rex Portugalliae et Galleciae, filius Regis magni Fernandi. Hic ingenio captus a fratre suo in vinculis obiit. Era MCXXVIII. XI. Kal. April”.

 

Co należy rozumieć jako:

"Tu leży García król Portugalii i Galicji, syn wielkiego króla Ferdynanda, który został podstępnie schwytany przez swojego brata. Zmarł w więzieniu 22 marca 1090 r."

 

Imię Garcii pojawia się po raz pierwszy w dokumencie z 24 kwietnia 1043 r., miał wówczas około 2 lat. Został wymieniony wraz z rodzicami Ferdynandem I Wielkim i jego żoną Sanchą i braćmi Sanchem i Alfonsem. A 31 sierpnia 1050 r. znów pojawia w San Pedro de Cardeña z z całą rodziną królewską. Gdy miał dwanaście lub trzynaście lat jego rodzice powierzyli go biskupowi Cresconio, aby kształcił się w Santiago de Compostela i, według bardzo późnych przekazów, pojawia się z tym duchownym w 1056 roku na pielgrzymce w Lieja.

 

Późną jesienią 1063 roku do Leónu przybyły relikwie Świętego Izydora z Sewilli,. W celu uczczenia tego wydarzenia zorganizowano wielkie uroczystości na dworze leońskim, gdzie przybyli wszyscy członkowie rodziny królewskiej, biskupi, opaci i możni panowie oraz rycerstwo. 21 grudnia poświęcono nowy kościół przy pałacu królewskim, który właśnie zbudowali król Ferdynand i królowa Sancha. Następnego dnia, 22, świętowano przeniesienie ciała Świętego Izydora. Korzystając z okazji, zgodnie z historią "Silense", para królewska zwołała radę królewską, aby ogłosić swój plan podziału królestwa między swoich trzech synów. García, jako najmłodszy, otrzymał Galicję wraz z hrabstwem Portugalii i prawem do zwierzchnictwa nad Taifami w Badajoz i Sewilli.

 

 Jezus Chrystus z Bazyliki Świętego Izydora w Leonie

 

Po zakończeniu uroczystości religijnych i zakończeniu obrad rady król Ferdynand pośpieszył, by zorganizować wyprawę do Portugalii, by podbić Coimbrę. Cały dwór królewski przeniósł się do Santiago de Compostela, aby błagać o ochronę Świętego Jakuba Większego (Starszego) Apostoła. Tu pozostali trzy dni. W styczniu 1064 r. rozpoczęli marsz z Galicji w kierunku Coimbry, który została zdobyta 9 lipca. Dwa miesiące po podboju Coimbry książę García pojawia się w obecności króla Ferdynand, prosząc Suario II biskupa Mondoñedo, o dziedzictwo klasztoru Villanueva de Lorenzana, które książę miał pod swoją opieką. Strony osiągnęły porozumienie wraz z listem uznania, który książę przekazał biskupowi, obiecując, że nie będzie go niepokoić w przyszłości. Jest to pierwszy dokument, w którym García, wciąż jako książę, pojawia się jako samodzielny gracz, i 11 września 1064 r. wraz z ojcem podpisał ów akt.

 

27 grudnia 1065 r. w Leónie zmarł Ferdynand I i natychmiast podział królestw stał się faktem. Garcia został prawdopodobnie koronowany na króla Galicji w styczniu 1066 r., ponieważ już 17 lutego tego roku występuje "w imię Chrystusa jako król z łaski Bożej". Królestwo, które otrzymał, niezależne od królestwa Leónu, to terytorium rozciągające się od gór Cebrero do Atlantyku, jego zachodnie granice rozciągały się przez dzisiejszą Portugalię, w tym niedawno podbite ziemie między rzekami Mondego i Tajo.

 

 Podział królestwa Ferdynanda I Wielkiego w 1065 r. między jego trzech synów

 

Za jego panowania odtworzono stare diecezje: Braga w 1070 r. , Lamego i Tuy w 1071 r. a król García II faworyzował klasztor San Antolín de Toques. Początkowo król był w stanie narzucić swoją władzę potężnej szlachcie portugalskiej, a nawet zmusił potężnego możnowładcę Garcíę Muñoza, aby przekazał mu kilka terytoriów w 1066 r. Jednak ta sama grupa możnych spowodowała później jego upadek. Wydarzenia, które zakończyły panowanie Garcii II w Galicji, są spisane w kronikach znacznie późniejszych niż wydarzenia które się rozegrały, a zatem są nie do końca wiarygodne. Przytaczają one tragiczne zdarzenie: w trakcie Wielkiego Postu w 1069 r. Gudesteo biskup Santiago de Compostela, którego król García II wyznaczył i na którym się opierał, został zamordowany przez możnych. Pewne jest, że na początku 1071 r. możni portugalscy zbuntowali się a królowi udało się ich pokonać w lutym w bitwie pod Pedroso, niedaleko rzeki Cávado, wspomagany przez możnych galicyjskich. W bitwie zginął jeden z rebeliantów, Munio Menéndez, ostatni hrabia Portugalii z linii Vimara Pérez. Wiosną tego roku jego brat Sancho, król Kastylii, wraz ze swą armią przybył do Galicji, stanął twarzą w twarz z królem galicyjskim. Król García II został pokonany i zdetronizowany w Santarém, niedaleko rzeki Tajo. Sancho schwytał brata i uwięził w zamku Burgos, a następnie pozwolił mu wyjechać na zesłanie do Sewilli. Jego królestwo zostało podzielone: hrabstwo Portugalii przejął Alfons VI król Leónu a Galicję zagarnął Sancho król Kastylii.

 

W październiku 1072 r. w Zamorze zmarł Sancho. Alfons VI król Leónu został teraz królem Kastylii, a García II powrócił z wygnania do swojego królestwa Galicji. Alfons VI zamierzał odebrać swojemu bratu jego królestwo, a wojna rozgorzała na nowo. Alfons z inicjatywy Urraki, siostry obojga, zastawił pułapkę na Garcíę, który nieświadomy tego dał się schwytać 13 lutego 1073 r. Uwięziono go na zamku Luna, około 45 kilometrów od Leónu.

 

Uwięziony król Galicji poważnie zachorował w 1090 r . Alfons, skruszony, kazał go wypuścić i przywieźć do Leónu. Jednak Garcia zmarł po drodze, nakazując pochować się z żelazem z jego więzienia. Pochowano go wraz z rodzicami w Panteonie królów Leónu w Bazylice Świętego Izydora z Sewilli. Jego siostry, Urraka i Elvira, na pogrzebie oddały mu hołd, którego odmówiono mu w życiu.

 

 Bazylika Świętego Izydora w Leonie - nekropolia królów Leonu