"Król Henryk zmarł pierwszego grudnia [1135]. Jego ciało przewieziono do Rouen i tam w jednym miejscu pochowano wnętrzności, mózg i oczy. Resztę zwłok pokrojono nożami, posypano obficie solą i zawinięto w wołowe skóry, aby nie rozchodził się przemożny smród, zaczynający już przyprawiać o śmierć tych, którzy doglądali ciała. Zabił nawet człowieka, którego wynajęto, przyrzekając mu znaczną sumę pieniędzy, aby odciął toporem głowę i wydobył cuchnący mózg [...], zła zatem spotkała go nagroda zamiast przyobiecanych pieniędzy. Był ostatnim z wielu uśmierconych przez króla Henryka [...]. Patrzcie zatem, jako ciało najpotężniejszego króla, którego ukoronowana skroń skrzyła się złotem i najcudowniejszymi klejnotami [...], tak nędznie i nisko upadło [...]. Uczmy się mieć rzeczy takowe w pogardzie [...]. Na koniec królewskie szczątki przewieziono do Anglii [...] [do] opactwa Reading [...]. Król Stefan przybył tam ze swojego dworu, który w czasie Bożego Narodzenia trzymał w Londynie [...], wraz z arcybiskupem Canterbury [...] i pochowali króla Henryka z szacunkiem należnym tak wielkiemu mężowi".
Pogrzeb Henryka I Beauclerca
W taki oto sposób kronikarz Henryk z Huntingdon w swoim dziele "Historia Anglorum" opisał śmierć i złożenie ciała króla Anglii i księcia Normandii Henryka I Beauclerca. Był on ostatnim królem z dynastii normandzkiej. Jego jedyny legalny syn i następcą tronu, Wilhelm Adelin, zginął 25 października 1120 r. podczas katastrofy statku królewskiego Blanche Nef na kanale La Manche. Cieszący się niezwykłym powodzeniem u kobiet Henryk I Beauclerc doczekał się nie mniej niż 9 nieślubnych synów i nie mniej niż 15 nieślubnych córek z różnych kochanek. Nieślubni synowie króla otrzymali hrabiowskie uposażenie i stworzyli własne rody. Do połowy XIII wieku earlami Gloucester byli potomkowie Roberta z Caen. Ostatni męski potomek dynastii normandzkiej Wilhelm FitzRobert zmarł 23 listopada 1183 r.
Henryk I Beauclerc wymusił na baronach przysięgę na wierność swojej jedynej córce, Matyldzie, żonie hrabiego Andegawenii Godfryda V i wdowie po cesarzu Henryku V, ale kwestia sukcesji pozostawała otwarta. Wielkim panom Anglii nie odpowiadała perspektywą osadzenia na tronie kobiety. Otwierała się tu szansa dla wnuków Wilhelma I Zdobywcy po kądzieli. Tron Anglii i Normandii dostał się w ręce Stefana z Blois, młodszego syn Stefana II Henryka, hrabiego Blois, i Adeli, córki Wilhelma I Zdobywcy. Przez cały okres panowania toczył walkę o władzę z Matyldą, i jej synem, Henrykiem.
Henryk I Beauclerc król Anglii
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz